Πρέπει να σταματήσουμε να απαντάμε στις κριτικές από την πλευρά της Αλγερίας σχετικά με τη δράση του Polisario. Η απουσία αναφοράς σε αυτό το τελευταίο το οποίο μπορεί να γίνεται με όρους γενικούς που μπορούν φυσικά να εμπεριέχουν την δράση της Αλγερίας θα είναι πιο αποτελεσματική από την σημερινή προσέγγιση. Αυτό επιτρέπει να αναδειχθεί καλύτερα ο ρόλος της σε αυτή την σύγκρουση. Διαφορετικά το Μαρόκο δίνει την εντύπωση ότι πρόκειται για μία σύγκρουση ανεξάρτητη από την Αλγερία. Ενώ χωρίς αυτό, γνωρίζουμε ότι θα είχε επιλυθεί αρχικά de facto και στη συνέχεια de jure. Η Αλγερία συμπεριφέρεται στη Δυτική Σαχάρα και μέσα στα στρατόπεδα προσφύγων όπως η Τουρκία στα κατεχόμενα εδάφη στην Κύπρο. Η Αλγερία προσπαθεί να επιβάλλει μια τυραννία της πλειοψηφίας στα κατεχόμενα εδάφη. Η ύπαρξη των στρατοπέδων της Tindouf δεν είναι παρά ένα πρόσχημα για την εφαρμογή μίας επιθετικής πολιτικής εναντίον του Μαρόκο. Ενώ η αλγερινή κυβέρνηση κάνει τα πάντα για να καταστρέψει την έννοια της γαλλικής Αλγερίας, προσπαθεί με όλους τους τρόπους να εκμεταλλευτεί το πεδίο με το έδαφος έτσι ώστε να ελαχιστοποιήσει το μέγεθος του Μαρόκο. Οι αλγερινοί ελιγμοί δεν αποσκοπούν στην επίλυση της σύγκρουσης αλλά στο να διαιωνίσουν την τριβή ώστε να δημιουργήσουν εξαιτίας του πολέμου φθοράς ρωγμές στο σύστημα της μαροκινής άμυνας. Η αυτοδιάθεση δεν είναι μόνο μία αφηρημένη έννοια αλλά ένας λόγος ύπαρξης για κάποιους, μόνο που πρέπει να έχει ένα στρατηγικό νόημα για να είναι ζωτική μακροπρόθεσμα. Η εδαφική αυτονομία έχει ένα νόημα μέσα στο μαροκινό πλαίσιο χάρη στις επαρχίες του Νότου.