Η Δυτική Σαχάρα δεν είναι μόνο ένα έδαφος. Έχει μία ιστορία και αυτή είναι μαροκινή. Έχει επίσης κι ένα μέλλον και αυτό είναι επίσης μαροκινό. Η Δυτική Σαχάρα δεν είναι βιώσιμη από μόνη της και το να γίνει τμήμα της Αλγερίας θα σημάνει μακροπρόθεσμα τον θάνατό της. Γιατί η Δυτική Σαχάρα δεν είναι εξαρτημένη από την Αλγερία. Έτσι η ισορροπία δυνάμεων δεν έχει θέση ανάμεσα στο Μαρόκο και το Polisario αλλά ανάμεσα στο Μαρόκο και στην Αλγερία. Το να αποφεύγεις μια σύγκρουση που υπάρχει ως τέτοια δεν βοηθάει σε τίποτα τον σκοπό της απελευθέρωσης της Δυτικής Σαχάρας και καθόλου πλέον την ανάπτυξη του συνόλου του Μαρόκου. Κάθε φορά που το Μαρόκο επέλεξε να συμμαχήσει με την Αλγερία κατά τη διάρκεια συγκρούσεων ή αλλαγές φάσεων, οι επιπτώσεις ήταν πάντα αρνητικές για το σύνολό του. Επιπλέον η Αλγερία δεν σκοπεύει να αλλάξει πολιτική και δεν ρισκάρει να μαλακώσει για την σύγρουση της Δυτικής Σαχάρας. Έτσι το Μαρόκο πρέπει να εφαρμόσει μία κατάλληλη στρατηγική εξόδου από αυτή την πίεση που δεν έχει κανένα νόημα έτσι ώστε να αποφύγει την σπατάλη του χρόνου. Εφόσον το Polisario είναι προφανώς μία κενή οντότητα της οποίας η δυναμική είναι συνδεδεμένη με τρόπο αποτελεσματικό με την Αλγερία τώρα. Επιπρόσθετα έχει ένα άλλο μειονέκτημα, δηλαδή σχετίζεται με το παρελθόν της Ισπανίας. Στην πραγματικότητα όλος ο κόσμος καταλαβαίνει μέσα σε αυτό το πλαίσιο ότι το Polisario δεν είναι παρά ένα πιόνι της εξωτερικής πολιτικής της Αλγερίας. Αυτή το εκμεταλλεύεται καθαρά και απλά για να μην φανερωθεί στην κατά μέτωπο αντιπαράθεση αλλά μάταια. Είναι λοιπόν πραγματικά σημαντικό να αναφέρουμε το Κράτος που είναι η αιτία αυτής της κατάστασης αντί για το τσιράκι της που στερείται καθαρής πολιτικής εφόσον εξαρτάται αποκλειστικά από αυτή πολύ περισσότερο στον τομέα των εξοπλισμών αλλά και πιο γενικά στον τομέα της εφοδιαστικής αλυσίδας.