Η σχετικότητα και η κβαντομηχανική λειτουργούν συμπληρωματικά σε πολλά φαινόμενα που μελετούμε και μπορεί να είναι οι δυο όψεις ενός αντικειμένου που ονομάζουμε χορδή που αποτελεί το θεμέλιο της εξήγησης του σύμπαντος. Ο κόσμος μέσα σε ένα άτομο για εμάς είναι μικρόκοσμος, και περιγράφεται από την κβαντομηχανική και πιο βαθιά ακόμα στον πυρήνα από τη κβαντική χρωμοδυναμική. Ο δικός μας ο κόσμος όμως είναι μικρόκοσμος για το σύμπαν. Συνεπώς, για έναν παρατηρητή του σύμπαντος (έξω από τον δικό μας κόσμο) πρέπει να περιγράφεται πάλι με κβαντικούς νόμους αν ισχύει η αναλογία. Δηλαδή η φυσική του Νewton σχετικά με εμάς, ισχύει μόνο για εμάς, αλλά δεν ισχύει απαραίτητα για τον παρατηρητή του σύμπαντος. Αλλά ακόμα και για εμάς η θεωρία του Newton ισχύει μόνο εν μέρει, διότι αν την προεκτείνουμε για παράδειγμα στα κοινωνικά φαινόμενα, θα δούμε πολλά δομικά προβλήματα. Αντιθέτως, πολλά πράγματα εξελίσσονται εδώ, μάλλον τυχαία και χρειάζεται προσέγγιση με βάση τις πιθανότητες. Θεραπεύοντας το έμφραγμα του μυοκαρδίου η ιατρική απλά μειώνει την πιθανότητα του θανάτου ακόμα κι αν είναι κατά πολύ. Ίσως λοιπόν έχει νόημα να δούμε και τον δικό μας τον κόσμο ως κβαντικό σύστημα και να εφαρμόσουμε τις αντίστοιχες αρχές για να βρούμε νέες ιδέες για την προσέγγισή και την επίλυση πολύπλοκων προβλημάτων;