Σε πολλά σημεία του πλανήτη υπήρχαν μνημεία του άγνωστου στρατιώτη. Και όλοι θεωρούσαν πια ότι ήταν κάτι το φυσιολογικό, ενώ ήταν ήδη μια υπέρβαση. Βέβαια το πλαίσιο ήταν εκείνο του πολέμου και θεωρητικά υπήρχε μια ισορροπία μεταξύ των μαχητών. Έτσι η έννοια του άγνωστου στρατιώτη ήταν ένας φόρος τιμής σε όλους όσους όχι μόνο είχαν χάσει τη ζωή τους, αλλά ταυτόχρονα και την ταυτότητά τους. Ο άγνωστος στρατιώτης αντιπροσωπεύει όλους τους άγνωστους στρατιώτες και γι’ αυτόν τον λόγο ήταν μια ανθρώπινη αναφορά. Ήταν ένα στίγμα έξυπνης ιστορίας αφού μπροστά στο εμπόδιο της έλλειψης της ταυτότητας οι άνθρωποι είχαν βρει ένα στρατηγικό τρόπο να θυμούνται όλους τους άγνωστους που είχε πληγώσει όχι μόνο ένα όπλο αλλά και η ίδια η λήθη. Οι μαθητές είδαν πως έλειπε η ανάλογη πράξη για τις γενοκτονίες. Βέβαια υπήρχαν μνημεία για όλους τους γενοκτονημένους χωρίς όμως να βρίσκεται μέσα του το πτώμα ενός θύματος, ενός γενοκτονημένου που να είναι άγνωστος για να αντιπροσωπεύει όλα τα άλλα. Διότι ακόμα και στις γενοκτονίες υπήρχαν πολλές ταυτοποιήσεις. Υπήρχαν όμως και θύματα που παρέμεναν άγνωστα. Το πρόβλημα που είχαν εντοπίσει για πρώτη φορά ήταν η διαφορά μεταξύ μνημείου πεσόντων και μνημείου αγνώστου στρατιώτη. Ένα μνημείο γενοκτονίας ήταν το ανάλογο του πρώτου αλλά έλειπε το δεύτερο, το μνημείο του άγνωστου θύματος. Δυσκολεύτηκαν να συνειδητοποιήσουν αυτήν την ανακάλυψη και τους ήρθε σαν αποκάλυψη.