Είχε καταφέρει κάτι που δεν περίμενε, να συνδέσει σπάνια έγγραφα μ’ ένα γνωστό πίνακα μέσω του δέντρου. Ξανακοίταξε γύρω της όλος ο χώρος, είχε γίνει Χρόνος. Έτσι ενώ στην αρχή είχε την εντύπωση ότι κρατούσε ιστορικά αρχεία, τελικά συνειδητοποιούσε ότι προστάτευε κομμάτια της Ιστορίας. Μέσω του Ιππότη δίχως πανοπλία, είχε ανακαλύψει άλλες διακλαδώσεις. Σε ποιον να το πει όμως; Σκέφτηκε τη φίλη της και της έστειλε ένα μήνυμα με την εικόνα του έργου του El Greco. Η απάντησή της άργησε. Την ρωτούσε τι βρήκε πάλι. Κι εκείνη της απάντησε ότι μπορούσε να έρθει γιατί το τζάκι ήταν αναμμένο. Άκουσε το χαμόγελό της από το τηλέφωνο. Μέχρι να έρθει προσπάθησε να συμμαζέψει τα έγγραφά της. Ξαναείδε τότε το λευκό φτερό. Χάρηκε που της είχε δώσει την παράξενη ιδέα. Βέβαια ήξερε ότι η έρευνά της δεν είχε τελειώσει. Αλλά έπρεπε να το χαρεί πρώτα με τη φίλη της και μετά να συνεχίσουν μαζί. Η μοιρασιά της ανακάλυψης ήταν σημαντική ακόμα και στην ιστορία ειδικά όταν αυτή ήταν έξυπνη. Προσπάθησε να κρατήσει σημειώσεις για να της δείξει με τρόπο πιο αποτελεσματικό τη στρατηγική της ιστορίας. Έτσι συνειδητοποίησε ότι είχε ακολουθήσει ένα παράξενο νοητικό σχήμα αφού είχε βρει κάτι που δεν έψαχνε. Κι όταν έφτασε η φίλη της δυσκολεύτηκε να βάλει μια σειρά στα λεγόμενά της, αλλά τελικά το φωτεινό βλέμμα της τη βοήθησε και εκτέλεσε την αποστολή της.