Η ύλη της Ανθρωπότητας δεν έχει περιορισμούς
διότι συμβαδίζει με τις γνώσεις
κι όχι με τις αρχές.
Η ουσία είναι απλή: οι μικροί άνθρωποι μαθαίνουν
καλύτερα όταν είναι χαρούμενοι.
Κι αν κυνηγούν τις λέξεις
είναι για να τις φέρουν πίσω
στη μυρμηγκοφωλιά
και να τις μελετήσουν
και να σπάσουν τον κώδικα
και να μάθουν περισσότερα γράμματα
μέσα στον ίδιο χώρο
λόγω του Χρόνου.
Έτσι με τη μυθολογία
θα μάθουν για τους Μυρμιδόνες
θα ανακαλύψουν μια άγνωστη πλευρά του Αχιλλέα
θα γράψουν και τη γλώσσα του
αφού είδαν στοιχεία μυκηναϊκών.
Θα ακούσουν για το ορατόριο με την Πενθεσίλεια.
Θα απολαύσουν την όπερα με τον Κένταυρο και τον Τιτάνα
για να ξέρουν τι είναι ήρωας, τι είναι αγωνιστής
και πώς παλεύουν για τους αθώους
όταν έρχεται να τους χτυπήσει η βαρβαρότητα.
Στην έξυπνη παιδεία
αξιοποιούμε τις πηγές γνώσης
διότι το αντίθετο
είναι πράξη βαρβαρότητας
ακόμα κι όταν αυτό λέγεται
πρόγραμμα ή ύλη
από ένα κατοχικό καθεστώς.