Οι μικροί μαθητές δεν ήξεραν ακόμα να γράφουν
αλλά όταν η μεγάλη μαθήτρια
τους εξήγησε
ότι έπρεπε να είναι προετοιμασμένοι
και για το μέλλον.
Τους είπε τι της είχε μάθει ο Δάσκαλος για τη βαρβαρότητα
που έκαιγε τα βιβλία
κι ότι αυτό το έκανε για να πληγώσει την Ανθρωπότητα.
Επειδή τους είχε διδάξει ήδη
πώς παλεύουν τα μυρμήγκια
όταν ρώτησαν τι μπορούν να κάνουν
τους εξήγησε ότι ο καθένας
έπρεπε να είναι υπεύθυνος
για ένα βιβλίο.
Έτσι ο καθένας πήρε ένα από τα χέρια της
όταν τους τα έφερε
κι είπε ότι θα τα προστατέψει.
Με αυτόν τον τρόπο
έμαθαν πώς να τα κρύβουν
αν υπάρχει κίνδυνος.
Και αυτή η πράξη
ήταν των μικρών Δίκαιων
που δεν θα άφηναν τους μικρούς αθώους
να πληγωθούν από τους βάρβαρους
που μισούσαν τα βιβλία.
Διότι ο Δάσκαλος έλεγε ότι τα βιβλία
είναι συνάνθρωποι.
Έτσι έσωσαν τους πρώτους συνανθρώπους
από τη λήθη.
Κι η μεγάλη μαθήτρια ένιωσε ότι είχε
καταφέρει μια νέα αποστολή.