Αν περιγράψουμε μόνο την Πολιορκία της Ρόδου το 1480, δεν θα γίνει κατανοητό το πλαίσιο της προετοιμασίας και της αντίστασης ενώ με την έξυπνη παιδεία που εισχωρεί σιγά σιγά στο πλαίσιο της έξυπνης ιστορίας μπορούμε ν’ αντιληφθούμε ότι υπάρχουν νοητικά σχήματα πριν την πολιορκία που δείχνουν και το φινάλε. Πιο συγκεκριμένα όπως το βλέπουμε στη μεσαία φάση στο σκάκι ή ακόμα και στο τέλος, υπάρχουν στοιχεία που προέρχονται από το άνοιγμα, παραδείγματος χάρη το ροκέ, οι διάδρομοι, οι ανοιχτές στήλες κλπ. Έτσι το 1480, ή μάλλον δέκα χρόνια πριν οι Ιωαννίτες καταλαβαίνουν ότι θα δεχτούν μια τεράστια επίθεση από τους Οθωμανούς και αφήνουν το νησί της Τήλου πρώτα και της Χάλκης μετά, για να επικεντρωθεί η άμυνά τους στον πυρήνα στη Ρόδο. Δηλαδή ξέρανε από την αρχή πού θέλουν το τέλος. Και ακόμα και σε αυτό, βλέπουμε ότι ο Πύργος Αγίου Νικολάου αντιπροσώπευσε τον πυρήνα της πόλης της Ρόδου. Έτσι οι Ιππότες εγκλωβίστηκαν από μόνοι τους για να κρατήσουν αυτό το ισχυρό σημείο ως δεύτερο τείχος. Άφησαν την πόλη γι’ αυτό γιατί ήξεραν ότι αν έπεφτε, θα έπεφτε και η πόλη. Βλέπουμε το ίδιο νοητικό σχήμα με τα νησιά αρχικά. Με άλλα λόγια η Ρόδος είναι διπύρηνη αλλά όχι δίδυμη γιατί ο ένας πυρήνας είναι μέσα στον άλλον. Οι Ιππότες ακολουθώντας αυτή τη στρατηγική δεν έκαναν άχρηστες θυσίες, κράτησαν μία γερή άμυνα γωνίας, κλειδί για τη νίκη ενάντια της πύλης.