Μετά το 1923 όπου η Τουρκία εγκαταλείπει κάθε δικαίωμα στα Δωδεκάνησα προς όφελος της Ιταλίας, αυτή αρχίζει μια σειρά από έργα με κύριο άξονα τη Ρόδο. Το 1925 έχτισε την εκκλησία San Giovanni για τη διαδοχή του καθεδρικού ναού των Ιπποτών, πιο συγκεκριμένα των Ιωαννιτών. Το 1927 κατασκευάζει το Palazzo del Governantore με βενετσιάνικο ύφος και την Grande Albergo delle Rose με αραβο-βενετσάνικο-βυζαντινό ύφος. Στη δεκαετία του 30, αναστηλώνει το παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου. Το 1938 δημιουργεί το Villaggio rurale San Benedetto, που διαθέτει όλα τα μέσα της εποχής. Το 1938 χτίζει στη Λέρο, το Portolago με ένα ύφος ιταλικού Art deco. Και το 1939 την Casa del Fascio που λειτουργεί τώρα ως Δημαρχείο. Επίσης παράλληλα με αυτά τα έργα η Ιταλία καθιερώνει το πρώτο κτηματολόγιο των Δωδεκανήσων. Στην συνέχεια δημιουργεί το φαινόμενο του μαζικού τουρισμού της Ρόδου και της Κω, του οποίου βλέπουμε την ουρά ακόμα και τώρα στη λεγόμενη βιομηχανία του τουρισμού. Με άλλα λόγια, ακόμα και η φασιστική Ιταλία σε μερικά χρόνια έκανε περισσότερα από την Οθωμανική Αυτοκρατορία που είχε τα Δωδεκάνησα στην κατοχή της από το 1522. Έτσι αν θέλουμε πραγματικά να μιλήσουμε επί του πρακτέου για έργα και πολιτισμό ακόμα και σε περίοδο κατοχής, η Τουρκία θα γελοιοποιηθεί μπροστά στην Ιταλία. Ας ενημερωθεί λοιπόν ο πρόεδρος που αγνοεί τέτοια θέματα.