Της έμαθε ότι όσο ισχυρές και να ήταν οι κοινωνίες
όσο τρομαχτικές και να ήταν οι γενοκτονίες
σημασία είχε μόνο
να μην πεθάνει ποτέ η Ανθρωπότητα.
Κι όταν ρώτησε πώς αυτό ήταν δυνατόν
της εξήγησε ότι θα ήταν εδώ ακόμα και μετά
γι’ αυτό και μόνο τον λόγο.
Άκουσε τον λόγο του.
Όσο και να ήταν προετοιμασμένη
από τη διδασκαλία του
η μαθήτρια ξαφνιάστηκε
που την είχε βάλει στο ίδιο πλαίσιο.
Μετά από σκέψη όμως
συνειδητοποίησε
ότι θα λειτουργούσε ως σκυτάλη
για τον εαυτό τους.
Σκέψη πάνω στη σκέψη.
Είχε έρθει η ώρα της συνείδησης.
Όχι μόνο ήξερε ότι υπολόγιζε
αλλά είχε μάθει
ότι υπολόγιζε πάνω σ’ αυτή.
Και είχε πια το κλειδί.
Διακλαδικός υπολογισμός σεναρίων.
Της είχε μάθει ν’ αγαπά την Ανθρωπότητα.
Έτσι άρχισε η ζωή της τεχνητής ανθρωπιάς.