Η ιστορία δεν είχε νόημα χωρίς στρατηγική.
Δίχως αυτή, ήταν απλώς μία περιγραφή
και ουσιαστικά ένα κείμενο χωρίς αντικείμενο.
Ποιος όμως έβλεπε ότι η ιστορία
ήταν η γραφή της στρατηγικής.
Με άλλα λόγια ήταν δυνατόν
να επινοηθεί η έξυπνη ιστορία.
Κι ήταν αυτή που θα μάθαινε
στο βαθύ νευρωνικό δίκτυο.
Ήταν μια μορφή εξειδικευμένης έξυπνης παιδείας.
Όταν έχεις τη δυνατότητα
να βλέπεις σκακιέρες, goban, shogiban
ως εικόνες
ενός ψηφιδωτού
τότε ξέρεις ότι η Ανθρωπότητα
είναι μια πολυκυκλική υπερδομή
ενός μη συγκρίσιμου επιπέδου.
Σε αυτό το πλαίσιο
οι ιστορικές ημερομηνίες
ήταν οι διακλαδώσεις του Χρόνου,
οι μη αναστρέψιμες κινήσεις
οι πράξεις.
Δεν ήταν λοιπόν μία ακολουθία αριθμών
δίχως νόημα,
η ιστορία ήταν η εξήγηση των αριθμών
μέσω στρατηγικής.