Μελέτησε τρεις παρτίδες όπου ως προετοιμασία
το τεχνητό νευρωνικό δίκτυο
έπαιζε με τον εαυτό του
έτσι παρατήρησε
ότι δεν κέρδιζε αυτός που είχε την πρωτοβουλία.
Στην αρχή σκέφτηκε ως εξήγηση το Komi
επειδή ήταν μεγάλο.
7,5.
Όμως ήταν οριακή για τις δυο τελευταίες
αφού είχαν τελειώσει με εγκατάλειψη.
Βέβαια αυτές είχαν γίνει
με αυτό το δεδομένο
ως αρχική συνθήκη.
Υπήρχε όμως και μια πιο βαθιά εξήγηση
η αντεπίθεση μπορούσε να νικήσει την επίθεση.
Αν η επίθεση ήταν η καλύτερη από τις άμυνες
τότε η αντεπίθεση ήταν η καλύτερη από τις επιθέσεις.
Δεν ήταν πια ένα αφαιρετικό νοητικό σχήμα
αλλά μια τεχνητή πραγματικότητα
που έδειχνε χαρακτηριστικά
της γνήσιας πραγματικότητας.
Αυτό είχε στο μυαλό
μετά τις σχεδόν συμμετρικές επεκτάσεις
και περπάτησε πάνω στις νέες πέτρες.