Η συμμετρία πάντα είχε ελκύσει τους ανθρώπους.
Και αυτό είχε φανεί ειδικά στα Μαθηματικά.
Όμως σιγά σιγά έγινε κατανοητό
στο επίπεδο της Ανθρωπότητας
ότι η απόλυτη συμμετρία
δεν είχε μεγάλη ανθεκτικότητα.
Έτσι η σχεδόν συμμετρία άρχισε να αποκτά
όλο και μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
Ήταν μια ενδιάμεση κατάσταση
που είχε σχεδόν όλες τις ιδιότητες
του συμμετρικού
χωρίς όμως να έχει
το ελάττωμα της επανάληψης.
Αυτή η απλή ιδέα ήταν ήδη
στον εγκέφαλό μας
αλλά χρειαζόταν ωριμότητα
για να επινοηθεί
αυτή η διαφορά που έκανε τη διαφορά.
Το πιο εντυπωσιακό ήταν
ότι υπήρχε και στο πρόσωπό μας.
Το ήξερε και η στρατηγική
αλλά έπρεπε να περάσουμε στην υψηλή
για να φανεί η ανθεκτικότητα
μέσα στον Χρόνο
διότι εκεί ζούσε από πάντα.