Είχε μάθει τόσα πολλά όταν ήταν στο Πανεπιστήμιο
που νόμιζε ότι δεν υπήρχαν άλλες γνώσεις,
όμως σιγά σιγά μαζί του ανακάλυπτε
σύμπαντα γνώσεων που της ήταν άγνωστα.
Και δεν μετρούσε πια τις αλλαγές φάσεις που είχε ζήσει
μέσω των αναγκαίων υπερβάσεων.
Όμως τώρα ήταν κάτι το διαφορετικό
ακόμα πιο βαθύ από καθετί άλλο.
Πώς να φανταστεί ότι υπάρχει γενεαλογικό δέντρο
που είχε μεγαλύτερο βάθος από τη διάρκεια
του ίδιου του Βυζαντίου;
Τώρα δεν έβλεπε μόνο το παρελθόν,
αλλά μια πηγή ενέργειας για το μέλλον.
Κάθε βήμα που έκανε πάνω στο δέντρο
ήταν μια ανακάλυψη,
αλλά το όλο δεν μπορούσε να το ονομάσει
παρά μόνο αποκάλυψη.
Κάθε όνομα είχε κάποια αξία
μικρή ή μεγάλη
τουλάχιστον στην αρχή,
αλλά μετά συνειδητοποίησε
ότι η αξία τους προερχόταν
από τον αγώνα τους ενάντια στη βαρβαρότητα,
όχι μόνο τώρα αλλά εδώ και αιώνες.
Και τότε συγκινήθηκε όσο ποτέ.