Ο λαός του Αρχιπελάγους Τσάγκος έχει πλήρως εξοριστεί και εκτοπιστεί στο Μαυρίκιο και τις Σεϋχέλλες από τη βρετανική κυβέρνηση από το 1966 έως το 1973. Αυτός ο εκκλεισμός είχε σκοπό, τουλάχιστον με τρόπο επίσημο, τη δημιουργία μιας ανοιχτής στρατιωτικής βάσης του αμερικάνικου στρατού. Το πρόβλημα είναι ότι πρόκειται καθαρά και απλά για μία παραβίαση των δικαιωμάτων ενός αυτόχθονου λαού. Στην πραγματικότητα μπορούμε να δούμε ότι αυτή η προσέγγιση ήταν προμελετημένη και δεν πρόκειται για το αποτέλεσμα μιας παρεξήγησης. Πράγματι η αγγλική κυβέρνηση, τρία χρόνια πριν την ανεξαρτησία του Μαυρίκιου το 1968 μετέτρεψε την αποικία ακρωτηριάζοντας το Αρχιπέλαγος Τσάγκος εξαιτίας μιας επίσημης απόσχισης που του επέτρεψε να αποτελεί ένα υπερπόντιο βρετανικό έδαφος και συγκεκριμένα στον Ινδικό Ωκεανό. Αυτός ο τρόπος δράσης θα μπορούσε στη θεωρία να το προφυλάξει από την μεταγενέστερη διεκδίκηση από την πλευρά του Μαυρικίου. Μόνο, στην πράξη, ο λαός του Αρχιπελάγους Τσάγκος διαχωρίστηκε από τον Μαυρίκιο για να είναι καλύτερα απομονωμένος και τελικά εξορισμένος και εκτοπισμένος χωρίς να θεωρηθεί ως ένα επίσημο έθνος. Έχουμε λοιπόν μία περίπτωση που βασίζεται σε μία στρατιωτική προβληματική αλλά η οποία δεν είναι ασυμβίβαστη με την ύπαρξη ενός αυτόχθονος λαού και πολύ περισσότερο μιας απόσχισης που δεν είχε εθνικό νόημα εφόσον είναι πριν από όλα αυθαίρετη και τεχνητή. Τέλος δεν υπάρχει ένσταση από την πλευρά του Μαυρικίου για την λειτουργία της αμερικάνικης βάσης πλέον. Έτσι μία λύση είναι δυνατόν να τεθεί σε εφαρμογή.