Μια φορά κι έναν καιρό σε μια σπάνια περιοχή του κόσμου,
μικροί άνθρωποι αποφάσισαν να σωθούν
σαν τα κομμάτια του Mikado.
Έτσι ένας έβαλε το μαύρο του Mikado με αξία είκοσι πόντους.
Πέντε έβαλαν το κίτρινο των Samurai με αξία δέκα πόντους.
Πέντε, το γαλάζιο των Mandarin με αξία πέντε πόντους.
Δεκαπέντε, το πράσινο των Bonze με αξία τρεις πόντους.
Και δεκαπέντε, το κόκκινο των Coolie με αξία δύο πόντους.
Στη συνέχεια στήθηκαν όλοι στην αυλή
του χώρου όπου ζούσαν μέσα στον Χρόνο.
Ήταν όλοι όρθιοι, όσο μικροί κι αν ήταν.
Ξαφνικά έπεσαν όλοι κάτω.
Έμοιαζαν με θύματα της λήθης.
Κι έπρεπε τώρα να τα φέρουμε πίσω
στο λαό της μνημοσύνης
αγγίζοντας τον καθένα ξεχωριστά
δίχως να πειράξουμε τους άλλους.
Και η αποστολή ήταν να τους απελευθερώσουμε όλους
δίχως να αφήσουμε κανένα.
Κι όταν απελευθερώναμε αυτόν
που αντιπροσώπευε τον Mikado
είχε δικαίωμα και αυτός να μας βοηθάει.
Έτσι οι γονείς είδαν τους μικρούς ανθρώπους
ως μέλη Ανθρωπότητας.
Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.