Από την αρχή, φάνηκε ότι θα ήταν δύσκολα τα πράγματα.
Η Ανθρωπότητα θα πάλευε ενάντια στη βαρβαρότητα.
Κι αυτός ο αγώνας θα γινόταν πάνω στο θέμα της ερήμου.
Και η αλήθεια έπρεπε ν’ αντιμετωπίσει όχι μόνο την προπαγάνδα, τις γελοιότητες και τα ψέματα ενός απαράδεκτου κράτους αλλά και τις συνωμοσίες αυταρχικών καθεστώτων που δεν ήθελαν ν’ ακούσουν ούτε μια κριτική για τις καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Τα πρώτα θύματα αυτής της συνωμοσίας ήταν οι αιτούντες.
Αυτοί οι αθώοι που είχαν ξεφύγει από τα στρατόπεδα
κι είχαν έρθει να δώσουν τη μαρτυρία τους,
Με τεχνάσματα, η βαρβαρότητα διέκοπτε κάθε λόγο τους
για να μην ακουστεί η αλήθεια.
Και η άμυνα ήταν δύσκολη.
Έτσι αποφάσισαν να είναι δίπλα τους για να τους δώσουν κουράγιο,
για να μην τα παρατήσουν μετά από μια διακοπή,
για να συνεχίσουν την καταγγελία τους.
Και αυτή η συμπαράσταση έδωσε δύναμη και στους πιο αδύναμους.
Συγκεντρώθηκε επίσης μια ομάδα άμυνας
για να περάσουν τα μηνύματα παρόλες τις παρεμβάσεις.
Η βαρβαρότητα έφερε εκπρόσωπο της φρίκης
για να αλλοιώσει τα δεδομένα.
Αλλά κανένας δεν έπεσε σε αυτή τη παγίδα.
Η αντίσταση είχε νόημα και δυνάμωνε με την πάροδο του Χρόνου.
Διότι ο Χρόνος ήταν πάντα μαζί τους.
Δημιουργήθηκαν σχέσεις και έδεσαν οι δεσμοί.
Ακόμα κι αν τα δεσμά προσπαθούσαν να εκφοβίσουν τους αθώους.
Εκείνοι άντεξαν με τη βοήθεια των Δίκαιων.
Η προετοιμασία είχε θετικές επιπτώσεις.
Και χτυπήθηκαν ακόμα και οι δικτατορίες.
Όπου και να βρισκόταν πάνω στον πλανήτη.
Χρειαζόταν όμως μια αναδίπλωση των δυνάμεων
για να περάσουν στο επόμενο στάδιο
μετά το τέλος της πρώτης φάσης.