Μαρία: Τι περιμένουν;
Άννα: Δεν ξέρω.
Μαρία: Δεν θα έπρεπε να είχε τελειώσει ήδη;
Άννα: Θα έπρεπε.
Μαρία: Μήπως διαπραγματεύονται;
Άννα: Ακόμα;
Μαρία: Τι άλλο να σκεφτώ;
Άννα: Μπορεί να μην τελείωσε ο θάνατος.
Μαρία: Των βαρβάρων.
Άννα: Αυτών.
Μαρία: Τόσους αιώνες μας καταπατούν… Ήρθε η ώρα τους.
Άννα: Μόνο που δεν είμαστε βάρβαροι εμείς.
Μαρία: Θα περιμένουμε λοιπόν.
Άννα: Όσο χρειάζεται.
Μαρία: Πώς ν’ αντέξω αυτήν την αναμονή;
Άννα: Με την πίστη.
Μαρία: Ακόμα κι αυτήν προσπάθησαν να μας την αλλάξουν.
Άννα: Δεν τα κατάφεραν όμως.
Μαρία: Επειδή οι δικοί μας θυσιάστηκαν.
Άννα: Ναι, έγινε κι αυτό.
Μαρία: Χάλασαν τόσους ναούς μας.
Άννα: Κοίτα όμως πού φτάσαμε τώρα.
Μαρία: Το βλέπω.
Άννα: Αυτό έχει σημασία. Η συνέχεια.
Μαρία: Θα περιμένω, λοιπόν… Για τον Χριστό!