Το 2014, η Δημοκρατία του Μαυρίκιου απέσυρε την αναγνώρισή της για τη Rasd. Το 2015 ήταν η σειρά της Rwanda, που ακολούθησε την Paraguay. Αυτή τη φορά, το 2016, έχουμε το Suriname. Έτσι ακόμα και χώρες που είχαν πέσει στην παγίδα της αναγνώρισης αποσύρονται σταδιακά από αυτή την ολέθρια λίστα γιατί συνειδητοποιούν ότι πρόκειται για μια στημένη υπόθεση από κάθε άποψη που δεν έχει νόημα διπλωματικό ή κρατικό, εκτός για το Polisario. Αυτή η σειρά των Κρατών που δεν σταματά να αυξάνεται δείχνει σαφώς την ισχνή αντιπροσωπευτικότητα του Polisario στο διεθνές πλαίσιο. Έτσι το τελευταίο δεν είναι ούτε αντιπροσωπευτικό αναφορικά με τις διεκδικήσεις του ούτε στο εξωτερικό και η Rads εμφανίζεται όλο και περισσότερο ως μία οντότητα μαριονέτα που δεν αντιπροσωπεύει παρά μόνο την ίδια κι όχι ένα λαό γιατί έχει εκμεταλλευτεί όλα τα νήματα του συστήματος της διαφθοράς και της τρομοκρατίας, αλλά όμως μάταια. Γιατί ο λαός των sahraoui θέλει να απελευθερωθεί από αυτόν τον δογματικό περιορισμό που δεν έχει κανένα νόημα για αυτόν εδώ και πολύ καιρό και τα Κράτη Μέλη του ΟΗΕ συνειδητοποιούν με τρόπο που δεν θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρος ότι πρόκειται για μια εξαπάτηση πολιτική και οικονομική που δεν έχει καμία σχέση με το όραμα του ΟΗΕ. Έτσι όλοι αυτοί που θέλουν να συμμετέχουν πραγματικά στις συζητήσεις στο πλαίσιο του ΟΗΕ αποσύρονται σταδιακά από αυτόν τον πολιτικό θύλακα για να δουν με τρόπο μη δογματικό μια πραγματικότητα που κινείται μέσα στο πλαίσιο προσπαθειών μιας επίλυσης διπλωματικής της σύγκρουσης που δεν έχει να κάνει με θέσεις πολεμοχαρείς και ακραίες. Με τις απώλειές του, το Polisario δεν αντιπροσωπεύει πια το καθαρό πολιτικό του παρελθόν.