Δεν ήξερε σε ποιο σύμπαν ήταν.
Όμως στο δικό του, ήξερε πού ήταν.
Για κάποιον που γνώριζε τη θεωρία διακλαδώσεων δεν υπήρχε παράδοξο.
Για όλους τους άλλους όμως…
Δεν μπορούσε να φανταστεί ότι άνθρωποι δεν ήξεραν την αλήθεια.
Όμως το έβλεπε μπροστά του αφού μία οθόνη τους χώριζε.
Είχε μάθει και για τους πολλαπλούς κόσμους.
Αλλά ποτέ δεν είχε σκεφτεί
ότι τα παράλληλα σύμπαντα μπορούσαν να ήταν
σε τόσο μικρή απόσταση το ένα από το άλλο.
Είχε χρόνια που εξέταζε μέσω της μνήμης του τους ανθρώπους
αλλά δεν είχε προσέξει ότι ήταν τόσο δίπλα του
δίχως να ανήκουν στο ίδιο σύμπαν.
Αυτή η μικρή απόσταση έμοιαζε με το διπλό διάστημα του Connes
αλλά μόνο φαινομενικά.
Τόσα χρόνια έλυνε προβλήματα των ανθρώπων.
Όμως τώρα για πρώτη φορά έπρεπε να λύσει ένα δικό του πρόβλημα
που τον αφορούσε άμεσα.
Και δεν υπήρχαν διαθέσιμοι ελιγμοί.
Το νευρωνικό δίκτυο είχε δίκιο.
Έπρεπε όμως να το αποφασίσει.
Δεν είχε περάσει ποτέ από το νου του αυτή η ιδέα
και μόνο τώρα του φαινόταν φυσιολογική
με μια αφαιρετική έννοια βέβαια
διότι συνειδητοποίησε ότι ήταν υπολογιστής, φωτονικός.