Πρέπει να σταματήσει αυτή η λογοτεχνία περί αγωγών. Το Δίκαιο της Θάλασσας είναι ξεκάθαρο. Οι αγωγοί θεωρούνται, επί του πρακτέου, τοποθετημένοι και κατά συνέπεια δεν μπορεί να υπάρξει θεσμικό εμπόδιο από μια χώρα που διαθέτει μια ΑΟΖ, από την οποία θα περάσει ένας αγωγός με ξένα συμφέροντα. Αυτό, βέβαια, είναι η επίσημη εκδοχή και η μόνη νόμιμη. Σε πρακτικό επίπεδο υπάρχουν χώρες που δεν είναι σοβαρές, που δημιουργούν εμπόδια λόγω προπαγάνδας και καθυστερούν τις διαδικασίες με κάθε μέσο, ακόμα κι αν ξέρουν ότι έχουν άδικο. Δεν πρέπει, όμως, αυτό ν’ αποτελεί παράδειγμα για μας σε καμιά περίπτωση. Από την άλλη πλευρά, δεν πρέπει οι φοβίες μας να μας μπλοκάρουν για να σκεφτούμε το μέλλον μας όσον αφορά στην ανάλυση των επαφών μεταξύ άλλων χωρών. Δεν πρέπει να μπερδεύουμε τις διπλωματικές επαφές, με τις γεωστρατηγικές σχέσεις. Η επαναφορά των επαφών δεν σημαίνει ότι δημιουργούνται σχέσεις, διότι αυτές δεν μπορούν να υπάρχουν εξαρχής λόγω αξίων που δεν συμβαδίζουν. Βέβαια, έχουμε πολλούς που γράφουν λογοτεχνία, θεωρώντας ότι γράφουν για την πραγματικότητα. Δεν πειράζει όμως. Το μόνο που είναι προβληματικό είναι να υπάρχουν άτομα που το πιστεύουν και να ενισχύουν μια λανθασμένη προσέγγιση των πραγμάτων, διότι αυτό δεν βοηθά την εξέλιξη της πορείας μας στον χώρο της νοητικής στρατηγικής.