Όσοι δεν έχουν καταλάβει ακόμα ότι το κοινό στοιχείο του Σταλινισμού και του Κεμαλισμού είναι η γενοκτονία και ότι αυτή προέρχεται δομικά από τον κομματισμό τους, προσπαθούν ακόμα και στις μέρες μας να δικαιολογήσουν το απαράδεκτο. Αν η γενοκτονία και οι διωγμοί ήταν τόσο αποτελεσματικοί εναντίον των θυμάτων, ήταν απλώς ότι η ιδεολογία της επιβολής ενός συστήματος χωρίς την αποδοχή του λαού οδηγούσε αναπόφευκτα σε αυτό το αποτέλεσμα. Οι συμφωνίες που έγιναν μεταξύ αυτών των καθεστώτων αλλά βέβαια και με τον Χίτλερ στη δεύτερη περίοδο είχαν πάντα στόχο την εξαθλίωση του λαού για ν’ αναγκαστεί να αποδεχτεί ένα απαράδεκτο και απάνθρωπο σύστημα που θα κατέληγε σε γενοκτονίες. Το πιο απίστευτο είναι ότι θύματα διωγμών που βρέθηκαν στη Σοβιετική Ένωση, μετά τη γενοκτονία, έχουν υποστεί το Σύνδρομο της Στοκχόλμης, και κοιτάζουν ακόμα μ’ ένα φιλικό τρόπο κομματικά συστήματα που έχουν ως μοντέλα τον Στάλιν και τον Κεμάλ λες και δεν κατάλαβαν τι έγινε. Και ακόμα και τώρα δεν βλέπουν ότι αυτά τα κομματόσκυλα είναι απλώς το επιφαινόμενο μιας σκληροπυρηνικής δομής που είναι φτιαγμένη για να καταστρέφει λαούς με το πρόσχημα της ισότητας που μετατρέπεται σε σύνθημα: όλοι ίδιοι, όλοι νεκροί.