Τώρα πια, με όλες τις εξελίξεις της ιστορίας και της στρατηγικής, δεν υπάρχει κάποιος που να μην πιστεύει ότι δεν υπάρχουν κρυπτοχριστιανοί και ειδικά σε περιοχές που είναι κατεχόμενες. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να θεωρούμε ότι οι γενοκτονίες των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων έχουν αφανίσει κάθε στοιχείο χριστιανικό. Επίσης, μπορεί αυτή η ύπαρξη να είναι παθητική όταν υπάρχει κίνδυνος και αυτό είναι βέβαια κατανοητό. Όμως, δεν σημαίνει ότι δεν θα εμφανιστούν με ξεκάθαρο τρόπο μόλις αλλάξουν τα πράγματα, ακόμα κι αν είναι μόνο σε μερικές περιοχές. Το κατοχικό καθεστώς το γνωρίζει και γι’ αυτό το λόγο πάντα προσπαθεί να είναι προσεχτικό στις κινήσεις του. Το θέμα είναι κατά πόσο εμείς, όχι το γνωρίζουμε, διότι αυτό είναι βέβαιο, αλλά κατά πόσο το αξιοποιούμε. Διότι ακόμα και τα μηνύματά μας, ενώ ξέρουμε, δεν είναι τόσο ξεκάθαρα. Οι κρυπτοχριστιανοί χρειάζονται βοήθεια για να εκδηλωθούν και μάλιστα και υποστήριξη. Έχουν ζήσει πολλά στο πετσί τους και ξέρουν τι σημαίνει κόστος. Ξέρουν, όμως, ταυτόχρονα τι σημαίνει να πιστεύεις στο έργο του Χριστού. Και τώρα δεν είναι πια σε φάση αναμονής, αλλά ετοιμότητας, διότι βλέπουν παντού τις αλλαγές.