Όταν βλέπουμε πώς εξελίσσεται ο τρίτος γύρος αδειοδότησης στη Κύπρο είναι αναμενόμενο να κάνουμε συγκρίσεις με τα δεδομένα της Ελλάδας, αλλά θα ήταν ένα τεράστιο λάθος διότι η διαφορά των απόψεων των κυβερνήσεων είναι τόσο ριζικές που το όλο πλαίσιο είναι στημένο από την ελληνική πλευρά. Διότι στην Κύπρο, έχουμε πολλές κυβερνήσεις από διάφορες κομματικές αποχρώσεις που στο τέλος της ημέρας έκαναν όλες το ίδιο πράγμα για το θέμα της κυπριακής ΑΟΖ. Ενώ στην Ελλάδα τρομάξαμε να δούμε αναφορά για την ΑΟΖ πριν τις εκλογές του 2012. Στην συνέχεια ενώ υπήρξαν προσπάθειες φτάσαμε στο επίπεδο να έχουμε μια τέτοια ανικανότητα διαχείρισης του θέματος που αγγίζει ακόμα και την ιστορία. Μετά από τόσες εξηγήσεις σε τεχνικό και επιστημονικό επίπεδο έχουμε ακόμα κυβερνόντες που δεν ξέρουν τι είναι η ΑΟΖ επί του πρακτέου και μαθαίνουν μόνο τώρα και από εμάς ότι υπάρχει γύρος αδειοδότησης στην Ελλάδα και αυτό με βάση τα θαλάσσια οικόπεδα που δημιουργήσαμε το 2014. Με τέτοια δεδομένα σε πολιτικό επίπεδο, τι να συγκρίνουμε με την Κύπρο. Το μόνο που πρέπει να γίνει είναι να περιμένουμε από τους επόμενους λόγω γνώσεων ή τουλάχιστον ενημέρωσης να εμπλακούν σε αυτό το θέμα με μια δυναμική που δεν θα έχει καμία σχέση με την τωρινή πορεία που οφείλεται στην ανικανότητα κι όχι βέβαια σε κάποια φοβία για τις αντιδράσεις της Τουρκίας που είναι ακόμα πιο άσχετη και η οποία δεν τα βγάζει πέρα ούτε με την Κύπρο, ενώ υποτίθεται μπορεί θεωρητικά να ασκήσει πιέσεις αλλά κι εδώ φαίνεται η ανικανότητα.