Ενώ όλοι συζητούν για το προσφυγικό στην Ελλάδα επειδή είναι θέμα επικαιρότητας και προσπαθούν να μας πείσουν ότι ασχολούνται όντως εντατικά για να το λύσουν με το θέμα της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Ασσυρίων, βλέπουμε την έλλειψη συνοχής της σκέψης τους. Διότι, ενώ λένε ότι το όλο θέμα τους ενδιαφέρει γιατί τους αγγίζει, κανείς δεν συνεχίζει σε πρακτικό επίπεδο τις προσπάθειες που αρχίσαμε με όλα τα προσφυγικά σωματεία για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ασσυρίων από την Ελλάδα. Η τελευταία έχει αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Ελλήνων το 1994 και τη γενοκτονία των Αρμενίων το 1996. Αλλά ακόμα και τώρα δηλαδή μετά από δύο δεκαετίες, δεν έχει περάσει στο επόμενο στάδιο ενώ αυτές οι γενοκτονίες αποτελούν μια τριάδα γενοκτονιών και δεν έχει νόημα να τις ξεχωρίσουμε όπως το αποδεικνύουν οι αποφάσεις που πήραν το Ευρωκοινοβούλιο, Πολιτείες της Αμερικής, Πολιτείες της Αυστραλίας και η Σουηδία. Διότι τώρα όλοι όσοι έχουν ασχοληθεί μ’ αυτές τις γενοκτονίες, ξέρουν επιτέλους ότι και να ήταν τρεις, ήταν πάντα ο ίδιος θύτης με την ίδια στρατηγική. Το πιο ενδιαφέρον της υπόθεσης, για να γυρίσουμε στην επικαιρότητα για όσους δεν αντέχουν τα νοητικά σχήματα της ιστορίας και του παρελθόντος, είναι ότι και πάλι ο ίδιος θύτης συνεργάζεται και τροφοδοτεί την τρομοκρατική οργάνωση που γενοκτονεί τους Σύριους και τους Ιρακινούς αν δεν προσκυνήσουν τη θρησκεία τους. Όταν ένα κράτος που δεν έχει αναγνωρίσει τις γενοκτονίες που έχει διαπράξει συνεχίζει και υποστηρίζει άλλη μία, τι νόημα έχει να λέμε ότι ασχολούμαστε με τους πρόσφυγες, ενώ δεν παίρνουμε μέτρα εναντίον του θύτη.