Επειδή ο μέσος πολιτικός έχει συνηθίσει να λειτουργεί μόνο και μόνο με την έννοια του πολιτικού κόστους, η συμπεριφορά του δεν είναι προετοιμασμένη στην έννοια του πολιτικού κέρδους. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος θα μείνει στην ιστορία της Κύπρου, μεταξύ άλλων βέβαια, ως ο πολιτικός που έδωσε στην Κύπρο, ΑΟΖ, μια ιδέα που δεν είχε νόημα πριν το 2004. Στη συνέχεια όλοι οι πολιτικοί του αντίπαλοι αξιοποίησαν αυτό το έργο, δίχως απαραίτητα να λένε βέβαια ότι του χρωστούν γιατί τότε του ασκούσαν σκληρή κριτική. Σημασία όμως έχει ότι οι επιλογές του είναι πια για την Κύπρο, η ίδια της η ιστορία. Πρέπει λοιπόν να γίνει κατανοητό ότι και για την ελληνική ΑΟΖ το ίδιο θα γίνει. Δεν έχουν σημασία όλοι οι επιστήμονες και οι τεχνικοί που προωθούν το θέμα, η ουσία είναι μία. Η Ελλάδα θα θυμάται μόνο τον πολιτικό που θα την θεσπίσει, διότι αυτό επαρκεί και τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Πόσες κυβερνήσεις πέρασαν και δεν κατάλαβαν καν ότι το πιο σημαντικό που είχαν να κάνουν ήταν αυτή η πράξη και τίποτα άλλο. Αφού αυτή η πράξη θ’ αλλάξει όλα τα δεδομένα, όπως έγινε στην Κύπρο και μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό, γιατί η Ελλάδα διαθέτει τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ της Μεσογείου. Το θέμα είναι να το καταλάβει τουλάχιστον η επόμενη κυβέρνηση, όποια και να είναι. Διότι αυτή θα ανήκει στην ιστορία της Ελλάδας, ενώ οι άλλες θα είναι απλώς περαστικές του παρελθόντος που δεν ήταν καν ανάγκη να περάσουν από εμάς. Η ελληνική ΑΟΖ είναι πολιτικό κέρδος, διότι με αυτήν θα γραφτεί ιστορία κι όποιος πολιτικός το καταλάβει δίχως να δώσει προτεραιότητα σε μικροπολιτικές, θ’ αλλάξει τα δεδομένα της Ελλάδας.