Όταν παλεύεις για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, πολλές φορές δεν ξέρεις ποιος άρχισε να παράγει αυτό το έργο που οι επόμενοι θεωρούν απόλυτο φυσιολογικό, διότι αποτελεί πια κοινό κεκτημένο. Για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα έχουμε, λοιπόν, τη Γαλλική επανάσταση για την υλοποίηση ενός οράματος του Διαφωτισμού που επηρεάστηκε από τον Ουμανισμό, ο οποίος πηγάζει μέσω της Αναγέννησης από τον Ελληνισμό. Για τα Δικαιώματα της Γυναίκας ξέρουμε πόσο μεγάλη ήταν η προσφορά των Ευρωπαίων. Τώρα όσον αφορά στα Δικαιώματα των Αυτόχθονων Λαών, που καθιερώθηκε επίσημα στα Ηνωμένα Έθνη το 2007, σπάνια γνωρίζουμε ότι η μεγαλύτερη προσφορά προέρχεται από τους Αβορίγινους και από το παράδειγμα της διαχείρισης τους από την Αυστραλία. Έτσι όταν παλεύουμε για τα μικρά και μεγάλα Κατεχόμενα, για το Αρτσάχ, για τη Δυτική Αρμενία, αξιοποιούμε αυτήν την προστιθέμενη αξία της έννοιας των Αυτόχθονων Λαών χάρη στις μάχες που έδωσαν οι Αβορίγινοι για να υπερασπισθούν τα Δικαιώματα τους. Και αυτό δεν έγινε για να προστατέψουν την έννοια της ιδιοκτησίας, αλλά για να απελευθερώσουν από τη σκλαβιά μια γη που είναι κατεχόμενη αν δεν υπάρχει σεβασμός. Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να καταλάβουμε ότι όπως στην Αυστραλία χαιρετούν τους προγόνους της γης, θα πρέπει κι εμείς όταν εκδηλώνουμε την συμπαράστασή μας σ’ ένα λαό που προσπαθεί ν’ απελευθερωθεί από έναν ζυγό, να κάνουμε αναφορά στην προσφορά και τη συμβολή των Αβορίγινων για τα Δικαιώματα των Αυτόχθονων Λαών.