Ενώ τα σύνορα λειτουργούν επίσημα όταν δύο χώρες έχουν συμφωνήσει για την οριοθέτησή τους, στην γεωστρατηγική πραγματικότητα βασίζονται περισσότερο στο φυσικό όριο, διότι αυτό είναι πιο σταθερό αφού δεν εξαρτιούνται από συμφωνίες που μπορεί ν’ αμφισβητηθούν στη συνέχεια. Έτσι βλέπουμε ότι τα σύνορα, όταν δεν θεμελιώνονται από τις άκρες, είναι καταδικασμένα ν’ αλλάξουν διότι δεν έχουν χρονική ανθεκτικότητα. Στο σκάκι, η έννοια του μετώπου, όταν είναι σταθερό, παίζει με την άκρη. Είναι μάλιστα αυτή η ιδέα που εξηγεί ακόμα και τη χρήση του ροκέ και ειδικά του μικρού, σε αμυντική φάση. Όμως για να δούμε μια πιο εξελιγμένη μορφή πρέπει να αναλύσουμε τις θέσεις του Go και ειδικά τις σχέσεις του με τα άκρα. Η έννοια του hoshi είναι η πρώτη που δεν ανήκει στα άκρα αλλά επηρεάζεται με άμεσο τρόπο. Αυτό το φαινόμενο δεν είναι μόνο εμφανές με τα fuseki, αλλά ουσιαστικά εξηγεί και τα πιο βαθιά από αυτά όταν βέβαια έχουμε τις κλασικές διαστάσεις του goban, διότι με τα μικρότερα μεγέθη, η επιρροή της τακτικής σβήνει σχήματα που θα εμφανίζονταν σε στρατηγικό επίπεδο. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η έννοια της άκρης δεν επηρεάζει και την τακτική, αφού το βλέπουμε ξεκάθαρα σε περίπτωση semeai αλλά και με ανάδραση, σε περίπτωση uttegaeshi. Έτσι στην πράξη ακόμα και αν η γεωπολιτική φαίνεται ξεκάθαρη, τα σύνορα είναι πάντα πιο σταθερά όταν ακολουθεί γεωστρατηγικό νοητικό σχήμα, διότι αυτό θεμελιώνεται με την έννοια της άκρης. Ας το μάθουν μερικοί, για να καταλάβουν την ιστορία του μέλλοντος.