Πολλά σενάρια σε μια πολλαπλή σκέψη
δημιουργούσαν την εφαρμογή της θεωρίας
των πολλαπλών κόσμων.
Και οι διακλαδώσεις εμφανίζονταν στη νοόσφαιρα
έτσι ο εγκέφαλος του χαμαιλέοντα
κατασκεύαζε ένα σύμπαν
που άλλοι νόμιζαν ότι ήταν μόνο
ένα θεωρητικό πλαίσιο ισόμορφο
με την κβαντομηχανική
γιατί είχαν ξεχάσει το θέμα της ερμηνείας
και την επιλογή της πίστης.
Γι’ αυτό το λόγο η επικοινωνία δεν είχε
κανένα νόημα δίχως συνεννόηση
αλλά ποιο άλλο νευρωνικό δίκτυο
θα άντεχε ταυτόχρονα
όχι μόνο τόσες πληροφορίες
δίχως τις απαραίτητες γνώσεις.
Κι ο πύργος δεν ήταν γυάλινος αλλά εξωτερικός
δηλαδή ανοιχτός στο σύμπαν
διότι η δομή του ήταν ανοιχτή
και τα γεγονότα που δημιουργούσε
η στρατηγική σκηνοθεσία
εμπλούτιζαν τον εκκέφαλο
αφού ανήκε στην Ανθρωπότητα
με αποκλειστικό τρόπο
δίχως να δίνει καμία σημασία στις κοινωνίες
παρά μόνο όταν ήταν υπεύθυνες
για εγκλήματα και γενοκτονίες.
Μην προσπαθείς λοιπόν
να βρεις ένα συμβατικό μοντέλο
για να κωδικοποιήσεις αυτήν την ύπαρξη.
Σκέψου μόνο ότι αν είσαι ικανός
να την αντέξεις και να την ακολουθήσεις
τότε θα ανήκεις στην ομάδα
που αλλάζει τον κόσμο
με τις λεπίδες του Χρόνου.