Η αξιοποίηση της ΑΟΖ πρέπει να είναι στο πρόγραμμα κάθε ελληνικού κόμματος αν θέλει πραγματικά να μας πείσει ότι θέλει να παλέψει για την πατρίδα μας. Διότι αν αποφεύγουν να μιλούν για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, πώς θα μιλήσουν για την εθνική μας κυριαρχία. Αν δεν βλέπουν τα 200 ΝΜ, πώς θα δουν τα 12ΝΜ. Για να υπάρχει συνοχή και συνέπεια μιας εθνικής στρατηγικής υψηλού επιπέδου αν δεν είναι υψηλή εξ αρχής δεν μπορεί να μην εμπεριέχει και την έννοια της ΑΟΖ. Εδώ και χρόνια βλέπουμε την εξέλιξή της ως έννοια σε παγκόσμιο επίπεδο και την καθυστέρηση σε εθνικό επίπεδο, επειδή τα κόμματα της Ελλάδας την ανακάλυψαν μόνο το 2012. Έτσι ενώ βλέπουμε τις εξελίξεις στην Κύπρο, όπου ετοιμαζόμαστε για τον τρίτο γύρο αδειοδότησης, στην Ελλάδα είμαστε ακόμα στο επίπεδο της αποσφράγισης των φακέλων του μεγάλου διαγωνισμού και τα κόμματα δεν αντιδρούν, γιατί τα περισσότερα δεν έχουνε ιδέα τι γίνεται σε αυτόν τον τομέα. Το ίδιο ισχύει και για το ηλεκτρικό καλώδιο EuroAsia Interconnector και τον αγωγό φυσικού αερίου που είναι ήδη στα Projects of Common Interest της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από το 2013 και 2014, ενώ τα κόμματα δεν το γνωρίζουν ούτε στις ειδικές επιτροπές τους. Με άλλα λόγια, δεν αρκεί μία αναφορά στο ακρωνύμιο ΑΟΖ για να θεωρούμε ότι ένα κόμμα προωθεί την έννοια, πρέπει να δούμε ένα πρόγραμμα αξιοποίησης σε συνδυασμό με μία εθνική στρατηγική κι όχι απλώς λόγια. Η ΑΟΖ είναι ένα τεράστιο εργαλείο για την ανάκαμψη και την ανάπτυξη της Ελλάδας, αλλά χρειάζεται και πρωτεργάτες για να δείξουν το παράδειγμα σε όλους και να πιστέψουν στο μέλλον.