Μετά από ένα χρόνο τζόγου σε διεθνές επίπεδο, που όχι μόνο δεν μας πρόσφερε κανένα όφελος, αλλά καταλήξαμε μάλιστα και σε έλεγχο κεφαλαίων, πράγμα το οποίο δεν είχε γίνει ούτε στη ναζιστική κατοχή, αλλάζουμε και πάλι την πορεία μας με μια στροφή 180 μοιρών κι ακολουθούμε με μια τεράστια καθυστέρηση τα βήματα και τη στρατηγική μιας ορθολογικής σκέψης που δεν έχει καμιά σχέση με την πολιτική ασάφεια που μας χαρακτηρίζει εδώ και καιρό. Η αξιοποίηση των διαγωνισμών που αφορούν τη ξηρά, τα εθνικά χωρικά ύδατα, αλλά και την ελληνική ΑΟΖ ήταν, είναι και θα είναι απαραίτητη, διότι θέλουμε δεν θέλουμε οι υδρογονάνθρακες ανήκουν στο μέλλον της Ελλάδας όσον αφορά στην ανάκαμψη της και στην ανάπτυξή της. Τόσους μήνες αντιμετωπίσαμε εμπόδια πάσης φύσης: ιδεολογικά, ιδεοληπτικά, κομματικά, συντεχνιακά, απλώς για να εκφραστεί η ορθολογική άποψη. Το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ και της αξιοποίησής της αποκτά όλο και περισσότερους οπαδούς, διότι όλοι βλέπουν πια ότι πρόκειται για το μέλλον μας κι ότι δεν υπάρχει πολιτική σκοπιμότητα. Επιτέλους σταματήσαμε αυτές τις παιδικές αηδίες όσον αφορά στην στρατηγική μας και δεν μπαίνουμε πια σε προβλήματα που δεν αφορούν καν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Βέβαια, πολλοί υποστηρικτές του απόλυτου τίποτα θα έχουν πάθει την πλάκα τους, διότι αντιλαμβάνονται ότι άλλοι έχουν καταλάβει το κενό της προσέγγισής τους όσον αφορά στην ανάπτυξη της Ελλάδας. Διότι αυτή δεν γίνεται χωρίς ανάκαμψη. Κι αυτή αναγκαστικά περνά από την αξιοποίηση της ελληνικής ΑΟΖ και των υδρογονανθράκων.