Η μουσική της λιβελλούλας
Συνέχιζε να μας αγγίζει
Μετά από αιώνες ύπαρξης
Γιατί η γλυκύτητά της είχε ανάλογο
Μόνο τη μνήμη του μέλλοντος
Που ποτέ δεν είχε σταματήσει τον αγώνα της
Εφόσον ακόμα και τώρα
Ο στόχος της ήταν αναγκαίος
Για να αγαλιάσει την ψυχή μας
Από όλους τους πόνους της
Που είχε διασχίσει
Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών
Έτσι ακούγοντάς την
Σε αυτή την αρχή της χρονιάς
Είδαμε ξανά
Την απλότητα του βάλτου
Που τόσο αγαπούσαμε.