Ενάντια στον ραγιαδισμό είμαστε από το 1821 κι όμως αυτός για λόγους κοινωνικούς συνεχίζει να υπάρχει και στην Ελλάδα και στην Κύπρο λόγω συνδρόμου Στοκχόλμης. Αυτό όμως που έχει σημασία είναι να σκεφτούμε ότι ακόμα κι αν υπάρχει ραγιαδισμός, ο Ελληνισμός κατάφερε και καταφέρνει να τον ξεπερνά και να πετυχαίνει αδιανόητα αποτελέσματα. Έτσι ο κάθε Έλληνας ξέρει ότι δεν μπορεί να εμπιστευτεί τους ραγιάδες και συνεχίζει την πορεία του. Το πρόβλημα υπάρχει όταν ραγιάδες κατακτούν πολιτικές θέσεις σε διάφορα επίπεδα, από βουλευτικά, υπουργικά, πρωθυπουργικά και προεδρικά. Γιατί τότε πρέπει να υπάρχει μια πιο ισχυρή αντίσταση, που να ξέρει προς τα πού οδεύει, ακόμα και χωρίς καμιά υποστήριξη. Επίσης, όταν παρουσιάζονται λύσεις πρέπει να παραμένουμε προσεχτικοί και να φανταστούμε ότι όταν θα μας δοθεί η επιλογή, θα είναι το πλαίσιο τόσο προετοιμασμένο που στην ουσία θα πρόκειται για εγκλωβισμό, αν δεν έχουμε σκεφτεί από πριν τα δεδομένα που θα μας παρουσιαστούν. Και στην Ελλάδα και στην Κύπρο γνωρίζουμε πια πόσο σημαντικό είναι το πλαίσιο της ΑΟΖ και πόσο θεμελιακό είναι το γεγονός της αξιοποίησης και της εξόρυξης, κατά συνέπεια πρέπει να μάθουμε όλο και περισσότερα στοιχεία, για να έχουμε γνώσεις και προτεραιότητες. Δίχως την ΑΟΖ, οποιαδήποτε λύση είναι συμβιβασμός απαράδεκτος και μάλιστα μη βιώσιμη. Εμείς θέλουμε την απελευθέρωση και από τον ραγιαδισμό και από τους κατακτητές. Διότι οι πατρίδες μας πρέπει να είναι ελεύθερες και τίποτα άλλο.