Αντιλαμβανόμαστε όλοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση ότι πρέπει να υπάρχει μια ενεργειακή ασφάλεια, να μειωθεί η μεγάλη εξάρτηση από τη Ρωσία, να επενδύσουμε στις αυτόχθονες πηγές ενέργειας, για να διαφοροποιήσουμε την στρατηγική μας και να απελευθερωθούμε ενεργειακά. Η Ευρωπαϊκή Ένωση καταναλώνει συνολικά 400 δισεκατομμύρια Ευρώ μόνο και μόνο για τις εισαγωγές υδρογονανθράκων που αποτελούν το 53% της συνολικής κατανάλωσης. Οι εισαγωγές από τη Ρωσία αποτελούν το 30% της ευρωπαϊκής κατανάλωσης φυσικού αερίου. Με αυτά τα δεδομένα βλέπουμε ότι η Ενεργειακή Ένωση είναι απαραίτητη για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και πρέπει να κατανοήσουμε ότι αυτή η προσέγγιση συμφέρει και την Ελλάδα και την Κύπρο με τα κοιτάσματα που διαθέτουμε, διότι θα συμμετάσχουν σε όλη αυτή τη στρατηγική. Έχει σημασία να αντιληφθούμε ότι οι προσπάθειες που κάνουμε για την κυπριακή ΑΟΖ και την ελληνική ΑΟΖ, εντάσσονται σ’ ένα γενικότερο πλαίσιο, που ενισχύει αυτές τις κινήσεις και το ίδιο γίνεται και για τους σταθμούς υγροποίησης του φυσικού αερίου και ειδικά στη Μεσόγειο Θάλασσα για τα γεωπολιτικά δεδομένα, αφού η Ανατολική Μεσόγειος όλο και περισσότερο αναβαθμίζεται με κάθε ανακάλυψη νέου κοιτάσματος. Η Ευρωπαϊκή Ενεργειακή Ένωση θα επιτρέπει επίσης να έχουμε συνολικά τιμές πιο προσιτές, διότι θα λειτουργούμε ομαδικά για να πιέσουμε για τις εισαγωγές.