Ενώ μας παρουσιάζουν τις διαπραγματεύσεις για την επίλυση του Κυπριακού ως ομαλές, έρχονται δηλώσεις από την άλλη πλευρά που διαψεύδουν αυτή την προσέγγιση. Η αναφορά στο πέρασμα από την Τουρκία ενός αγωγού φυσικού αερίου όχι μόνο δεν είναι ορθολογική αλλά αποτελεί απόδειξη αγνοίας των εξελίξεων στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ο μεγαλύτερος καταναλωτής φυσικού αερίου αλλά όχι σε όλα τα σημεία της. Ο λεγόμενος αγωγός και να περνούσε από την Τουρκία θα έπρεπε να βγει από την Ελλάδα και την Βουλγαρία ή ακόμα και από τη Ρουμανία, σε κάθε περίπτωση μακρά από την Ιταλία που είναι ο μεγαλύτερος καταναλωτής. Έτσι αυτές οι δηλώσεις δεν σχετίζονται με τα γεωπολιτικά και τεχνικά δεδομένα της περιοχής, αλλά αποδεικνύουν ακόμα μια φορά ότι υπάγεται το κατοχικό καθεστώς στην Τουρκία, πράγμα το οποίο ξεχωρίζουμε από την αρχή ακόμα κι αν μερικοί θέλουν να το ξεχάσουν με έντεχνο τρόπο. Η διαχρονική οριζόντια στρατηγική δεν αφορά με κανένα τρόπο την Τουρκία. Ο Λίβανος, το Ισραήλ και η Αίγυπτος, προτιμούν ως πέρασμα την Κύπρο και την Ελλάδα, αφού τα αποθέματά τους μπορούν να ενισχύσουν και τα δικά τους με τον ίδιο αγωγό. Πάντως αυτό που βλέπουμε είναι ότι η ουσία του προβλήματος έχει γίνει το φυσικό αέριο και δεν αποτελεί πια μια λεπτομέρεια για το Κυπριακό. Άρα πρέπει να καταλάβουμε ότι η ΑΟΖ της Κύπρου και το φυσικό αέριο πρέπει να αξιοποιηθούν πριν γίνει οποιαδήποτε αληθινή προσπάθεια επίλυσης του κυπριακού προβλήματος για να έχουμε μαζί μας ένα συμμαχικό πλαίσιο που προέρχεται από ένα στρατηγικό μείγμα των εθνικών συμφερόντων των κρατών της περιοχής.