Στον τομέα της ενέργειας, η έλλειψη στρατηγικής είναι καταστροφική, διότι έχει πολλές επιπτώσεις και σε πολλούς τομείς. Έτσι ο πειραματισμός ενώ είναι κατανοητός για κάποιους που δεν σχετίζονται, μετατρέπεται σε κίνδυνο όταν υπάρχει εμμονή. Πιο αναλυτικά και πιο συγκεκριμένα, όταν έχεις στη διάθεσή σου 20 θαλάσσια οικόπεδα σ’ ένα διαγωνισμό αναγνωρισμένο από τα 28 κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και λόγω ανικανότητας, έλλειψης βούλησης και δογματισμού, καταφέρνεις να τον εκφυλίσεις δεν είναι ανάγκη να σε αξιολογήσουμε και ξέρουμε πόσο λίγο αξίζεις. Βέβαια αυτό σημαίνει ότι η επιλογή σου είναι ένα βαρύ λάθος για την πατρίδα μας, εκτός βέβαια αν έγινε εσκεμμένα και τότε είναι ακόμα πιο επικίνδυνα τα πράγματα. Διότι όταν προσποιείσαι ότι αναζητάς οικονομικές λύσεις, για να σώσεις την κατάσταση και τελικά αποδεικνύεται ότι έβαλες στο περιθώριο μια λύση στρατηγική με τέτοιες διαστάσεις και τέτοιας εμβέλειας, είσαι είτε άχρηστος είτε επικίνδυνος. Γιατί δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Αν και υπάρχει η δυνατότητα της επιλογής ενός επικίνδυνου από έναν άχρηστο. Σε κάθε περίπτωση η αξιολόγηση είναι απλή. Διότι στον τομέα έχουμε και τα κοιτάσματα και τις ειδικότητες. Επίσης βλέποντας το παράδειγμα του κοιτάσματος Zohr για την Αίγυπτο που συνεχίζει την αναλογία του κοιτάσματος Αφροδίτη για την Κύπρο και του κοιτάσματος Leviathan για το Ισραήλ, αλλά προετοιμάζει και το κοίτασμα Μίνωας για την Ελλάδα, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν έχουμε άλλο ανάγκη από πειραματισμούς και ιδεολογικές εμμονές. Θέλουμε στρατηγική με άμεσες εφαρμογές για την πατρίδα μας.