Όταν υπολογίζουμε τα συνολικά στρατηγικά αποθέματα της Κύπρου με τα 13 θαλάσσια οικόπεδα της, ξέρουμε ότι μπορούν άνετα να υποστηρίξουν την κατασκευή του σταθμού υγροποίησης στον Βασιλικό. Μόνο που πρέπει η ίδια η Κύπρος να το πιστέψει, διότι προς το παρόν λειτουργεί σαν να υπάρχει αποκλειστικά και μόνο το κοίτασμα Αφροδίτη. Με άλλα λόγια κρατά εσκεμμένα ή όχι μια πολύ συντηρητική θέση και δεν μπαίνει στη διαδικασία επένδυσης και μάλιστα στρατηγικής επένδυσης της τάξης των έξι δισεκατομμυρίων με τη δυνατότητα για 25.000 θέσεις εργασίας για τους Κύπριους σε περίπτωση πλωτού σταθμού και δώδεκα δισεκατομμύρια για σταθμό ξηράς και 100.000 θέσεις εργασίας, πράγμα που σημαίνει και κρατικά έσοδα από την φορολογία τους. Βέβαια από την άλλη υπάρχει κι η πώληση του φυσικού αερίου στην Αίγυπτο που μπορεί να προσφέρει τα διπλάσια έσοδα από μία απλώς εσωτερική κατανάλωση, πράγμα το οποίο είναι καθαρά οικονομικό. Το θέμα είναι ότι σε βάθος χρόνου θα φανεί πόσο απαραίτητος είναι ο σταθμός υγροποίησης, όπως είναι και στην Αίγυπτο άλλωστε, διότι θα γίνει εξόρυξη κι από άλλα κοιτάσματα και μετά θα λέμε ότι θα έπρεπε να τον είχαμε κατασκευάσει από πριν. Το μέλλον της Κύπρου θα είναι με φυσικό αέριο κι αυτό δεν πρέπει να είναι μόνο και μόνο για την ενδοχώρα, αλλά και για εξαγωγές, έτσι ώστε να προσφέρει πιο αποτελεσματικά στην οικονομία της Κύπρου κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με επενδύσεις του τύπου σταθμού υγροποίησης με την προστιθέμενη αξία του υγροποιημένου φυσικού αερίου και με τον αγωγό East – Med.