Η βαρβαρότητα δεν περίμενε τέτοια αντιμετώπιση.
Είχε συνηθίσει με τη συνήθεια που σκότωνε τη σκέψη.
Πάντοτε υπήρχαν μερικοί αντιστασιακοί
αλλά ήταν τόσο απομονωμένοι
που μπορούσε εύκολα να τους αφοπλίσει
ή ακόμα και να τους εξοντώσει
αν υπήρχε πραγματική ανάγκη.
Αλλά δεν είχε δει ποτέ αυτή τη σπάνια συμμαχία.
Μέσα σε εκατό χρόνια είχε γίνει το αδιανόητο.
Διότι το πνεύμα της αντίστασης ήταν το πιο σημαντικό.
Από εκεί πήγαζε όλη η δύναμη της αντίστασης.
Νέα διακλάδωση.
Έπρεπε να προετοιμάσει τους επόμενους γενοκτονολόγους.
Η ενημέρωση δεν έφτανε.
Ούτε και η γνώση της ιστορίας.
Έπρεπε να μάθουν για τους ειδικούς της ιστορίας του μέλλοντος.
Για τους στρατηγιστές και τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας.
Για να προβλέψεις τις γενοκτονίες
έπρεπε να βλέπεις το μέλλον.
Δίχως αυτό βοηθούσες τους ιστορικούς μόνο
κι όχι την Ανθρωπότητα.
Ο σπάνιος του άφησε το ελεύθερο βήμα.
Και τότε άρχισε η επανάσταση της σκέψης
με τους μαθητές του μέλλοντος.