Όλοι μας λέμε ότι είμαστε της Παιδείας αλλά όλοι στέλνουμε τα παιδιά μας στην εκπαίδευση από την οποία, επί της ουσίας, δεν περιμένουμε απολύτως τίποτα. Όλοι θέλουμε ν’ αλλάξουν τα πράγματα αλλά από μόνα τους χωρίς την εμπλοκή μας σε κανένα σημείο. Δεν είναι όμως με αυτόν τον τρόπο που εξελίσσεται η πατρίδα του Ελληνισμού. Αν δεν υπήρχαν φωτεινά μυαλά και ευεργέτες να συνεργαστούν για να παράγουν ένα έργο διάρκειας επειδή είναι σχεδιασμένο σε βάθος χρόνου. Γι’ αυτό το λόγο η καινοτομία στην Παιδεία δεν προέρχεται από κρατικές και θεσμικές προσπάθειες. Όλα γίνονται επειδή συγκεκριμένοι άνθρωποι κάνουν τα πάντα για να ζήσει ο Ελληνισμός και σε αυτό το πλαίσιο δημιουργείται η ανάγκη της Παιδείας και ειδικά για τους μικρούς ανθρώπους. Χειροπιαστό παράδειγμα είναι το Σκάκι και η Ρομποτική. Και η εξήγηση είναι απλή. Επειδή δεν υπάρχει ακόμα επίσημη ύλη, βλέπουμε ότι έχουμε τη δυνατότητα να αναπτύξουμε νέες μεθοδολογίες που δεν είναι μόνο και μόνο σχολικές αλλά ανθρώπινες διότι πρόκειται για μια συνεννόηση μεταξύ ανθρώπων για την σκέψη τους. Έτσι βλέπουμε το Ίδρυμα Κασπάροφ και το Ίδρυμα Νιάρχος να υποστηρίζουν πρακτικά την όλη προσπάθεια και να ενισχύουν καινοτομικές δράσεις που θα ήταν αδιανόητες σε συμβατικό πλαίσιο. Αυτό σημαίνει ότι οι ευαισθησίες που έχουν οι άνθρωποι με την αποτελεσματικότητά τους επαρκεί για να ν’ αλλάξει τα δεδομένα αφού ακολουθούν το μονοπάτι των Δασκάλων κι όχι τους συμβατικούς δρόμους της απασχόλησης. Η αλλαγή φάσης που προκαλούν αυτές οι ενέργειες θα είναι αισθητές και στις επόμενες δεκαετίες.