Όποιος θεωρεί ότι πρέπει να σταματήσουμε την αξιοποίηση των είκοσι θαλάσσιων οικοπέδων της ελληνικής ΑΟΖ, για να δώσουμε προτεραιότητα στον αγωγό που θα περάσει από την Τουρκία, με το πρόσχημα ότι θα αναβαθμίσει το γεωπολιτικό ρόλο της Ελλάδας, βρίσκεται σε πλαίσιο επικίνδυνης ασχετοσύνης. Διότι πολύ απλά το να είσαι απλώς ένα πέρασμα δεν είναι ισόμορφο με την ικανότητα να είσαι πηγή. Ένα πέρασμα μπορεί να μετακινηθεί για γεωπολιτικούς λόγους, όπως το έχει αποδείξει ιστορικά το παράδειγμα της Ουκρανίας σε σχέση με τη Ρωσία. Ενώ το να είσαι πηγή, σου επιτρέπει να έχεις μια σταθερότητα, μια ανθεκτικότητα που δημιουργεί ενεργειακή ασφάλεια. Η ελληνική ΑΟΖ δεν είναι μόνο ένα πέρασμα, αλλά μια πηγή ενέργειας. Η ΑΟΖ δεν είναι μόνο ένα νομικό πλαίσιο του Δικαίου τη Θάλασσας, αλλά ένα πεδίο δράσης της υψηλής στρατηγικής. Έτσι δηλώσεις που εκφράζονται μόνο και μόνο λόγω κομματισμού, για να υπάρχει μια αντιπαράθεση, είναι πάρα πολύ επικίνδυνες. Η Τουρκία παραβιάζει 18 σημεία της Συνθήκης της Λωζάννης, δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία, παραβιάζει την κυπριακή ΑΟΖ μέσω των σεισμικών ερευνών και παρόλα αυτά μερικοί θεωρούν ότι προσφέρεται ως λύση για την ενίσχυση της ελληνικής γεωπολιτικής. Είπαμε σ’ ένα πλαίσιο δημοκρατικό ότι ο καθένας μπορεί να εκφραστεί, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να αντέχουμε και τις ανοησίες που έχουν επικίνδυνες επιπτώσεις. Ο Ελληνισμός δεν είναι για πόκερ και δεν μπορούμε να τον θυσιάζουμε για εκλογικούς λόγους εξαιτίας του κομματισμού. Κι ούτε πρόκειται να μην αμυνθούμε και να περάσουμε στην αντεπίθεση. Διότι δηλώσεις που δεν βασίζονται πάνω σε μια στρατηγική ακόμα κι αν δεν είναι υψηλή και δεν θεμελιώνονται με τεχνικές γνώσεις δεν είναι μόνο απαράδεκτες πολιτικά, αλλά είναι και επικίνδυνες σε εθνικό επίπεδο.