Μπορεί να βάλει κάθε κόμμα την ΑΟΖ στο πρόγραμμά του, ακόμα κι αν είναι παντελώς άσχετο με το θέμα. Αυτό δεν μας πειράζει αφού σε κάθε περίπτωση δεν ποντάρουμε στα κόμματα για να γίνει η ελληνική ΑΟΖ. Επί της ουσίας είναι ο ίδιος ο λαός που θα την αποκτήσει με τη θέλησή του. Και την κατάλληλη στιγμή, οι εκπρόσωποί του θα συμφωνήσουν. Απλώς δεν είναι ανάγκη να εκτεθείς όταν δεν ξέρεις καθόλου το θέμα. Διότι δεν είναι μια μικρή και τυπική ενημέρωση που επαρκεί για ν’ αλλάξει η ηττοπάθεια και το πάθος σου για το μίζερο. Έτσι μιλήσουν δεν μιλήσουν τα κόμματα για την ΑΟΖ μας, οι επίμονοι Έλληνες συνεχίζουν ακάθεκτα τον αγώνα τους κι όσοι θέλουν ας έρθουν μαζί τους, αλλά δεν πρόκειται να περιμένουν κανέναν. Γιατί μερικοί δεν έχουν μάθει ακόμα ότι η θέσπιση γίνεται μονομερώς, ότι οι οριοθετήσεις είναι ανεξάρτητες, ότι οι έρευνες και οι γεωτρήσεις δεν έχουν ανάγκη από όλες τις οριοθετήσεις για να ξεκινήσουν κι ότι τα είκοσι θαλάσσια οικόπεδα που βρίσκονται στο Ιόνιο και Νότια της Κρήτης υπάρχουν ήδη. Κι όταν λένε ότι ασχολούνται τα κόμματα με τις θέσεις εργασίας, ενώ δεν ξέρουν ότι ένας σταθμός υγροποίησης με όλα τα εξαρτήματά του απασχολεί 100.000 ανθρώπους, καταλαβαίνουμε αμέσως πόσο ειδικοί είναι. Γι’ αυτόν το λόγο, ας μιλάνε όλα τα κόμματα πια για την ΑΟΖ, με τον δικό τους τρόπο, από τον πιο σχετικό έως τον πιο άσχετο, δεν μας ενοχλεί. Αντιθέτως έτσι φαίνεται καλύτερα ότι η ΑΟΖ είναι μια υπερκομματική οντότητα που ανήκει στο εθνικό επίπεδο. Η ΑΟΖ είναι η εφαρμογή του Δικαίου της Θάλασσας, απλώς, για να γίνει θέλει κότσια και στρατηγική κι αυτά τα στοιχεία τα έχουν μόνο οι επίμονοι Έλληνες.