Ο άνθρωπος με την καρέκλα
δεν την είχε ποτέ αποχωριστεί
όταν έπαιζε στο πιάνο
συνθέσεις του Bach
για να είναι όσο το δυνατόν
κοντά στο όργανο
και να τιμά με τον τρόπο του
το πνεύμα του Bach
ώστε η ερμηνεία
του έργου τούτου
να είναι μοναδική αφ’ εαυτής της
καθώς το να αποδίδει κανείς τιμή
στον δάσκαλο της μουσικής
δεν αρκεί,
όπως το νομίζουν
κάποιοι ερμηνευτές
που δεν είναι παρά μόνον εκτελεστές,
να τον παίζει κανείς
μα να τον στοχάζεται
για να ακολουθεί άψογα
τον συλλογισμό του
και τη μουσική του σκέψη
αλλά με την τέχνη
και τη μέθοδο.
Έτσι ήταν ο Gould.