Η σχεσιακή τελειότητα
δεν έχει πραγματικό νόημα
παρά μόνο όταν οι άνθρωποι
τελειώνουν με το να κατανοούν
πως δεν είναι απαραίτητο
να υπερβαίνουν εαυτούς
για να ανήκουν στην Ανθρωπότητα
καθώς αυτή δεν υπάρχει
σαν επικοινωνία
μα ως κατανόηση
που επιτρέπει στη σχέση
να έχει μια χρονική ευρωστία
η οποία θα ήταν ακατανόητη
υπό άλλες συνθήκες
καθώς ο ανταγωνισμός
θα ήταν εντελώς φυσιολογικός
μα ανίκανος να υποφέρει
την πολυπλοκότητα των εννοιών
πέραν της προσωπικότητας
ενός ατόμου απομονωμένου
που καταφέρνει, ωστόσο, να υπάρχει
δίχως ανάγκη να συνυπάρχει.