Την ώρα της προσευχής, ο καθένας από την
πλευρά του κοίταζε τον ίδιο ουρανό.
Δεν είχαν άλλη εκκλησία.
Και τα μοναστήρια είχαν κλείσει.
Όλοι φοβόντουσαν τη βαρβαρότητα.
Γιατί δεν την είχαν αντιμετωπίσει.
Ενώ ο αθώος κι ο Δίκαιος ήξεραν.
Και γνώριζαν τη λύση.
Ήταν έτοιμοι κι έπρεπε να προετοιμάσουν
τους λαούς του Σταυρού.
Δίχως αυτούς το πέρασμα θα παρέμενε
κλειστό οριστικά.
Όμως και οι λαοί υπέφεραν ήδη.
Ακόμα και χωρίς να ξέρουν.
Το έβλεπαν οι παπάδες σε κάθε εκκλησία.
Δεν υπήρχε χωριό που δεν πήγαινε.
Ήταν σαν να ήξεραν ότι κάτι θα γινόταν.
Ποιος όμως μπορούσε να φανταστεί το
μέγεθος και την εμβέλεια της υπέρβασης;
Ήταν τεράστια για να αντιμετωπίσουν
τα κτήνη της βαρβαρότητας.