Η επιστροφή στο Ινστιτούτο
του αρχειακού υλικού
ήταν πάντα σημαντική
αλλά ήταν πιο ιδιαίτερη
όταν ήταν χειρόγραφα
με αναμνήσεις εκθέσεων
και σε αυτό έδωσε
το πρακτικό παράδειγμα
η Θεσσαλονίκη
για να αντιληφθούν
όλοι οι άλλοι
ότι τα μοναδικά στοιχεία
πρέπει να προστατευτούν
γιατί αν χαθούν
θα χαθεί ένα κομμάτι
της συλλογικής μνήμης
του έργου μας
και θα κινδυνέψει
και η συνέχεια.