Όταν έγραψαν πάνω στον ουρανό δεν τους πίστεψαν.
Είχαν περιγράψει το αδιανόητο με τη ζωή τους.
Κι όμως οι άλλοι δεν μπορούσαν να το δουν.
Ακόμα κι αν το κοίταζαν.
Έβλεπαν την πορεία αλλά το έργο παρέμενε
αόρατο γιατί δεν είχαν τα θεμέλια.
Από κάπου έπρεπε να πιαστούν.
Ήθελαν σημεία αναφοράς τουλάχιστον για την αρχή.
Κι όλα αυτά επειδή δεν ήξεραν να πετάξουν.
Κοίταζαν τον κύκλο και δεν έβλεπαν τη σταθερά.
Κοίταζαν τους κύκλους και δεν έβλεπαν πέρα
από το κενό, την κενότητα της πολυκυκλικότητας.
Μόνο και μόνο επειδή δεν είχαν δει ποτέ
τη σφαιρική βιβλιοθήκη και πίστευαν
ότι όλα τα κτίρια ήταν κυβικά.
Ενώ ο κυβισμός ακόμα και αυτός είχε τα
όριά του πέρα από τη φαντασία.
Ποιοι μπορούσαν να δουν τις ανοιχτές δομές;
Μόνο αυτοί που ήξεραν για τις υπερδομές.
Κι εκείνοι ήταν τα θεμέλια της Ανθρωπότητας.