Ένας από τους επιβάτες σηκώθηκε. Είχε μαζί φωτογραφικά εργαλεία και πήγε να τα στήσει στην άκρη του βαγονιού. Σ’ εκείνο το σημείο βρέθηκε κοντά στην Κυρία με το παράξενο καπέλο που απέφυγε να αντικρίσει το βλέμμα του. Εκείνη έκανε ότι ήταν απορροφημένη από τα τοπία που είχαν αρχίσει το ταξίδι τους. Ο φωτογράφος κάτι κατάλαβε αλλά συνέχισε τη δουλειά του σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Είχε ζητήσει την άδεια από την υπηρεσία, για να καταγράψει το τελευταίο ταξίδι των δικών του. Είχε και ο ίδιος κλείσει το ατελιέ του, γιατί του είχαν εξηγήσει ότι έπρεπε να φύγει. Ο νόμος ήταν σκληρός αλλά ήταν νόμος του είχαν πει στην Ανδριανούπολη. Έτσι είχε αποφασίσει να φύγει με την οικογένειά του από το πατρικό του. Αλλά ταυτόχρονα αποφάσισε ν’ αποθανατίσει αυτές τις στιγμές, για να μην ξεχάσει κανείς αυτό το έγκλημα της ανταλλαγής. Έτσι έγινε μάρτυρας όλων των γεγονότων που ακολούθησαν.