Το πλέγμα σ’ αναγκάζει να έχεις σχέσεις
και το θέατρο σε μαθαίνει
ν’ αγαπάς από απόσταση
για να συνειδητοποιήσεις
ότι η τοπολογική σχέση
δεν είναι γεωμετρική επαφή
κι ότι η απόσταση
δεν αλλάζει τίποτα
αν υπάρχει ανθεκτικότητα
και μη αναστρέψιμη κίνηση
που δημιουργεί μουσική
με το τρίτο χέρι
του Litz στο πιάνο
για να προλάβεις
το παιδί που υπάρχει πριν
για να ζήσει με το μετά
τη μνήμη μέλλοντος
μέσω της ιδιομορφίας.