Από την αρχή έως το τέλος
πέρα από τους διαλόγους
του Σωκράτη με τους μαθητές
πέρα από τις παραβολές
του Ιησού με τους μαθητές
συνεχίζουμε το έργο
για ακριβώς τον ίδιο λόγο
για την Αθωότητα
μέσω της Δικαιοσύνης
του Ελληνισμού
και του Χριστιανισμού
γιατί βλέπουμε
τη σκέψη της Ανθρωπότητας
και την εξέλιξη του Χρόνου
δίχως να μας εμποδίζει
η καθημερινότητα
της αδιαφορίας
γιατί μάθαμε μαζί τους
την ανθρώπινη υπέρβαση
και την ιερή θυσία
μόνο για τους άλλους
γιατί αναγνωρίσαμε
την αξία της προσφοράς
και της δυνατότητας
του συνανθρώπου
όταν ακολουθεί
τη σοφία της γνώσης
και τη νοημοσύνη
της μνήμης μέλλοντος.