Μαθήτρια: Γιατί επέμενε τόσο πολύ για τη χαρά;
Δάσκαλος: Βλέπεις τον Παντελή;
Μαθήτρια: Τον συμμαθητή μου;
Δάσκαλος: Ναι, αυτόν.
Μαθήτρια: Τι πρέπει να δω;
Δάσκαλος: Τη δυσκολία της χαράς.
Μαθήτρια: Ναι, το πρόσεξα.
Δάσκαλος: Είναι θεμελιακό στοιχείο για την αντίσταση.
Μαθήτρια: Την αντίσταση;
Δάσκαλος: Δίχως χαρά, η αντίσταση κουράζεται.
Μαθήτρια: Και μετά δεν έχει τα ίδια αποτελέσματα.
Δάσκαλος: Ακριβώς.
Μαθήτρια: Δεν αρκεί η πάλη για τον αγώνα.
Δάσκαλος: Όχι, γιατί σημασία έχει η συνέχεια κι όχι η στιγμή.
Μαθήτρια: Αλλά για να υπάρξει η συνέχεια πρέπει να χαρούμε την προηγούμενη στιγμή.
Δάσκαλος: Και είναι πάντα η προηγούμενη.
Μαθήτρια: Γιατί;
Δάσκαλος: Διότι η χαρά δεν χωρά μέσα στη στιγμή.
Μαθήτρια: Και συνεχίζει.
Δάσκαλος: Έτσι δίνει δύναμη στην επόμενη.
Μαθήτρια: Μοιάζει με σκυταλοδρομία.
Δάσκαλος: Κάθε αγωνιστής πρέπει να είναι χαρούμενος τη στιγμή που δίνει τη σκυτάλη.
Μαθήτρια: Για να χαρεί κι αυτός που την παίρνει.
Δάσκαλος: Μόνο έτσι η σκυτάλη συνεχίζει μέσα στο Χρόνο το έργο της.